Το ταξίδι,ο ταξιδιώτης,το νόημα...(για ένα φίλο που λάμπει σαν τον ΗΛΙΟ)

Ξεκινώντας ένα ταξίδι προγραμματίζεις το που θέλεις να πας,το πως,με ποιόν,σκέφτεσαι το πως θα περάσεις κτλ κτλ.
Τι γίνεται όμως όταν ξεκινήσεις να ταξιδεύεις στο άγνωστο?
Δεν ξέρεις που θα πας,πως θα πας,που αρχίζει και που τελειώνει αυτό το ταξίδι.Τα πάντα είναι άγνωστα.
Τι πιο μαγικό απ'το να ταξιδέψεις στο άγνωστο,στο αναπάντεχο?Εκεί τίποτα δεν είναι σίγουρο,οτι έρχεται το αγγίζεις για να προχωρήσεις,τίποτα δεν αποκλείεις χωρίς να το δείς με τα ίδια σου τα μάτια,τίποτα δεν είναι ίδιο με τίποτα,ολα έρχονται σε εσένα,τον ταξιδιώτη.
Προχωρώντας λοιπόν και γνωρίζωντας το άγνωστο είσαι καθαρός,διάφανος,τα πάντα αφήνεις να έρθουν σε εσένα και τα γνωρίζεις,τα αγγίζεις.

Μα ποιό το νόημα του ταξιδιού χωρίς τον ταξιδιώτη του?Κανένα
Που η μαγεία του αγνώστου χωρίς μάτια να το εξερευνούν?Πουθενά
Όπως λέει ο μέγας ΝΙΤΣE:τα πράγματα μοιάζουν στ΄αλήθεια σαν να 'ρχονται απο μόνα τους σε μένα και να μου προσφέρονται για να τα ντύσω με λόγο...
Το νόημα λοιπόν στο αέναο ταξίδι μέσα στο άγνωστο το δίνει ο ταξιδιώτης γιατί αν δεν υπήρχε εκείνος,ποιός θα υπήρχε να δώσει νόημα?
Μέσα  στο παιχνίδι της δημιουργίας μέσα στο άγνωστο,ο ταξιδιώτης θέλει την δική του βούληση,διαχωρίζεται απο τον κόσμο και κερδίζει τον δικό του κόσμο,δίνει το νόημα του στα πράγματα σύμφωνα με τα δικά του θέλω και πιστεύω.

Οσο πιο πολύ ζητά ο ταξιδιώτης το φως μέσα στο ταξίδι του,τόσο πιο πολύ οι ρίζες του τον τραβούν κάτω στο σκοτάδι,σαν το δέντρο.Είναι λοιπόν και πάλι επιλογή του ταξιδιώτη αν θα συνεχίσει να εξερευνεί η αν θα ακούσει τις ρίζες του να τον προσγειώνουν ανώμαλα στο έδαφος... Φοβάται να ναι μόνος με τον εαυτό του και δεν αγαπά αρκετά τον εαυτό του.
Μα εκείνη η φαντασίωση του αγνώστου και η δημιουργία που τρέχει πίσω του, δεν είναι πιο όμορφη απο κείνον? Γιατί δεν της δίνει τη σάρκα και το αίμα του?
Γιατί μέσα στο ταξίδι για να ξεπεράσεις τον εαυτό σου και να δημιουργήσεις πέρα απο αυτόν πρέπει πρώτα να τον κάψεις,και μέσα απ'τις στάχτες σου να ξαναγεννηθείς....

Σκέψεις που στριφογυρίζουν...

Ποιός είσαι?
Τι κάνεις εδώ που είσαι?
Γιατί είσαι?
Θέλεις πραγματικά να είσαι?


ΕΙΣΑΙ?

To Facebook σαν πρόσωπο της κοινωνίας!

Το Facebook αποτελεί βασικό μέσω επικοινωνίας και διασκέδασης στις μέρες μας.Παιχνίδια,συνομιλία με άλλους,ψάξιμο στο προφίλ γνωστών η αγνώστων.Απο προσωπική εμπειρία αλλά και απο φίλους παρατηρώ πως τουλάχιστον μια ώρα απο ολη την ημέρα την κερδίζει το facebook καθημερινά.(Τουλάχιστον αν οχι για όλους για τους περισσότερους).

Πιστεύω πως  εικόνα που παρουσιάζεται μέσα απο κάθε προφίλ,τα τραγούδια,οι φωτογραφίες,τα status προσπαθούν να βγάλουν προς τα έξω αυτό το τέλειο,την τέλεια εικόνα του εαυτού μας που όλοι κυνηγάμε να φτάσουμε.Ουσιαστικά λοιπόν σαν συνολική εικόνα θα μπορούσε να παρουσιάζει το πρόσωπο της κοινωνίας που ζούμε.Σφίχτες που προσπαθούν να βγάλουν την πιο πρησμένη τους φωτογραφία,κάγκουρες που τα παπιά τους γυαλίζουν και τα σκυλάδικα τραγούδια στα προφίλ κλαίνε,ξέκωλα κοριτσάκια που μας δείχνουν τα προσόντα τους,clubάκηδες με την καλύτερη φωτογραφία μέσα στο τρελό ξεφάντωμα του club και ολα οσα βλέπετε καθημερινά.
Αυτή λοιπόν η μανία του να δείξουμε μια τέλεια εικόνα του εαυτού μας,μας δείχνει ουσιαστικά και σαν συνολική εικόνα το πόσο μάταιο και αστείο είναι το να αναζητούμε την επικοινωνία και την επαφή μέσα απο το διαδύκτιο και εκτός απο αυτό ολοφάνερα πως το τέλειο δεν υπάρχει σε κανέναν και για κανέναν.

Το μόνο που αχνοφαίνεται είναι το διαφορετικό.Κανένας δεν μπορεί να είναι ίδιος οσο και αν προσπαθούμε,κανείς δεν μπορεί να είναι τέλειος.Πρέπει να το κατανοήσουμε αυτό,πρέπει να το αποδεχτούμε...
Δεν γίνεται να αναζητούμε επικοινωνία λοιπόν μέσα απο το ψεύτικο,δεν μπορούμε να ζητάμε αναγνώριση κι επιβεβαίωση του εαυτού μας με τέτοιο τρόπο.Για να γνωρίσεις κάποιον πρέπει να τον κοιτάξεις μέσα στα μάτια,να ακούσεις τη φωνή του,να μάθεις ποιός είναι αληθινά.Το facebook το σκοτώνει αυτό.Αυτόματα είσαι σε απόσταση με τον άλλο,είσαι στημένος,έχεις περιθώριο να κρυφτείς πίσω απο την οθόνη σου,πίσω απο τις τέλειες φωτογραφίες σου,μπορείς και προβάλεις μόνο την εικόνα του ΕΓΩ σου κι όχι την αληθινή εικόνα σου.
Η επιλογή είναι απλή,βγές εξω και κοίταξε τους άλλους στα μάτια,γνώρισέ τους,δείξτους το πραγματικό αληθινό σου πρόσωπο και αναγνώρισε οτι είσαι μοναδικός....

Αν μένει κανείς αληθινός ελπίζω να έχει μια ανώτερη ιδέα για την επικοινωνία και να μην κρύβει τον εαύτο του πίσω απο την αναζήτηση της τελειότητας....